Samir Koudair


“Die mentaliteit, het sociale karakter van de organisatie die werknemers centraal stelt; dat zette mij aan het denken. Het is de reden dat ik nu tien jaar later nog steeds met plezier hier werk.”

‘Ik sta iedere dag met een lach én koffie op!’

Zoekend naar welke branche bij hem paste, belandde Samir Koudair in 2013 bij Veiligheidsregio Rotterdam–Rijnmond. “Ik was zogezegd between jobs. De opdracht als functioneel beheerder op de afdeling Middelen en Controle bij VRR was voor zes maanden en dat zou mij tijd geven uit te zoeken welke kant ik daarna op wilde.” Maar Samir ging nergens heen.

Samir vindt het prettig werken bij de VRR. “Ik kan en mag mezelf zijn en de werk-privébalans is goed. Hier weten ze dat er leven is naast werk. Dat vind ik heel belangrijk. Dat klinkt misschien vanzelfsprekend, maar ik kwam uit de financiële wereld en daar ging dat toch wel iets anders. Zo kreeg ik op mijn eerste werkdag bij VRR een instructieboek om door te nemen. Gejaagd als ik nog was, had ik die in een halve dag doorgenomen, terwijl de bedoeling was dat ik daar mijn eerste week mee zou vullen. Ik leerde al snel dat je de tijd mag nemen voor dingen; om zorgvuldig te zijn. Dat is in een sector als deze een vereiste en dat geldt net zo goed voor mijn werk. Die mentaliteit, het sociale karakter van de organisatie die werknemers centraal stelt; dat zette mij aan het denken. Het is de reden dat ik nu tien jaar later nog steeds met plezier hier werk. Ik sta nog iedere dag met een lach op!”

Motivatie uit koffie

Als functioneel beheerder is Samir de verbindende schakel tussen de bedrijfsvoering en de ICT binnen de VRR. Zo beheert hij diverse financiële pakketten, zoals SAP, applicaties voor inkoop- en contractbeheer, planning en urenregistratie. Samir haalt de motivatie vooral uit zichzelf, omdat hij zijn vak ontzettend leuk vindt. “En uit koffie”, zegt hij lachend. “Dan begint de werkdag, neem ik mijn planning door en bekijk ik welke vragen er in het ticketsysteem staan. Heb ik afspraken, dan kijk ik welke inbreng van mij wordt verwacht. Een afspraak op locatie is bijvoorbeeld bij een kazerne om uit te leggen hoe de urenregistratietool werkt. Wel zo fijn dat wanneer iemand overuren heeft gemaakt, die ook goed in het systeem staan en uitbetaald kunnen worden. Dat is een erg leuk aspect aan mijn werk: medewerkers mogen helpen en begeleiden om hun werk makkelijker en efficiënter te maken.”

017-BeeldbankHRportretenmirg-MeginZondervan

‘Zelfs mijn grote mond wordt geaccepteerd’

Wat volgens Samir ook heel mooi is om bij de VRR mee te maken is het meedraaien van diensten bij de brandweer. “Dan ben je 24 uur lang op de kazerne. Is er geen oproep, dan ben je aan het sporten, schoonmaken of krijg je een stukje opleiding. Zo houd je heel goed feeling met de organisatie, het brengt de werelden van kantoor en ‘het veld’ bij elkaar en maakt lijntjes korter. De organisatie is sowieso open en toegankelijk. Je loopt makkelijk bij elkaar binnen en je kunt jezelf zijn. Zelfs mijn grote mond wordt geaccepteerd. Het elkaar durven aanspreken past bij de cultuur. Dat gaat ook om kansen pakken. Er wordt je veel gegund, maar je moet wel de ruimte pakken.”

Ict-er in hart en nieren

Met de humor binnen de organisatie zit het goed volgens Samir. “Ja, die kan soms hard zijn, dus daar moet je wel tegen kunnen. En bedenk ook dat het een manier van relativeren voor die ander kan zijn. Je weet niet hoe degene tegenover je zijn dag is begonnen. Neem dingen niet te persoonlijk, stel je sociaal op met het nodige inlevingsvermogen. Je bent er om hen helpen. En soms is dat best even schakelen als een collega nog erg veel gemak ervaart van een papieren administratie”, zegt Samir met een knipoog. “Juist dan is het handig dat jouw hart wél sneller gaat kloppen van ict. Dan ben je in staat hen op enthousiaste wijze te overtuigen van het nut van en te helpen met het overstappen naar digitaal. Dus ben je ict-er in hart en nieren, help je graag collega’s en doe je dat ook nog eens het allerliefste bij een waardevolle organisatie, dan moet je zeker eens aan de veiligheidsregio denken.”